Συνάντηση στην Πολωνία
Μαθητές
Καθηγητές
4-2-2018
Μια υπέροχα χιονισμένη εμπειρία…
Ο δρόμος που κάνει κάθε πρωί για να φτάσει στο σχολείο της το Zespol Szkol Gimnazjum I Liceum Ogolnoksztalcace Dobrzejewicah η φίλη μου Όλα που με φιλοξένησε πριν λίγες μέρες στα πλαίσια του προγράμματος ανταλλαγής μαθητών Erasmus+ KA219 “Kalos Kagathos” στην πόλη Τόρουν της Πολωνίας είναι παγωμένος αυτή την εποχή. Χιόνι, χαμηλές θερμοκρασίες, σκοτεινός ουρανός. Δέκα λεπτά με τα πόδια μέχρι τη στάση και είκοσι λεπτά με το λεωφορείο μέχρι το σχολείο. Τα όνειρα όμως και ο αγώνας για τη μάθηση δεν κρυώνουν ποτέ. Με ζεστή καρδιά κι ελπίδα ξεκινήσαμε κι εμείς, μαθητές από την Ελλάδα, μαζί με τους συνοδούς μας για μια ονειρεμένη εμπειρία αφήνοντας πίσω τις Αλκυονίδες και φτάνοντας το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου στη Βαρσοβία την πρωτεύουσα της Πολωνίας με το θερμόμετρο στους -5 βαθμούς.
Σκουφί λοιπόν, γάντια, κασκόλ και ξεκινάμε το μαγευτικό ταξίδι μας στο κρύο. Στην όμορφη και ακόμα στολισμένη Βαρσοβία ήταν σαν να ζήσαμε για δεύτερη φορά τα Χριστούγεννα. Κάναμε βόλτα ανάμεσα σε πανέμορφα κτίρια μεσαιωνικού στιλ, περπατήσαμε σε λιθόστρωτες πλατείες, επισκεφτήκαμε την εκκλησία του Τίμιου Σταυρού, όπου φυλάγεται η καρδιά του Σοπέν, και εκστατικοί παρατηρήσαμε προσωπικά αντικείμενα της περιπετειώδους ζωής του στο Μουσείο Σοπέν. Από τον τριακοστό όροφο του κέντρου πολιτισμού και επιστήμης της Βαρσοβίας (κτίριο Στάλιν) θαυμάσαμε τη χιονισμένη πρωτεύουσα. Η ματιά μας ταξίδεψε απ’ άκρη σε άκρη πάνω από τον παγωμένο Βίστουλα με τις γραφικές γέφυρές του και πάνω από τα σύγχρονα εμπορικά κέντρα.
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για το Τόρουν, μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Πολωνίας, την γενέτειρα του Κοπέρνικου. Το μεσαιωνικό τμήμα της πόλης έχει χαρακτηρισθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
(Σωτηρία Μάνου)5-2-2018
Την Δευτέρα είχαμε πρωινό ξύπνημα και περίπου στις 9:00 π.μ. συγκεντρωθήκαμε όλοι στο σχολείο. Ήταν η γνωριμία με τους υπόλοιπους, Πολωνούς, Σλοβένους και Σουηδούς, μαθητές και καθηγητές. Ακολούθησαν οι λεγόμενες «ice-breaking activities», προκειμένου να αισθανθούμε πιο χαλαρά και οικεία μεταξύ μας και να έρθουμε πιο κοντά. Λίγο αργότερα ξεκίνησαν οι δραστηριότητες του προγράμματος με θέμα την «τέχνη». Αρχικά χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, η μία ασχολήθηκε με τους υπολογιστές (ICT Lessons) η άλλη με την τέχνη στο χαρτί. Τα «ICT Lessons» έδιναν τη δυνατότητα στα παιδιά να ζωγραφίσουν ή να σχεδιάσουν οτιδήποτε εκείνοι σκεφτούν σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα του υπολογιστή. Τα μαθήματα της «Τέχνης στο χαρτί» βοηθούσαν τα παιδιά να αποτυπώσουν και πάλι ό,τι σκεφτούν στο χαρτί, αυτή τη φορά είτε με μπογιές είτε με μαρκαδόρους. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό στο εστιατόριο του σχολείου, συνεχίσαμε το πρόγραμμά μας με τις παρουσιάσεις της κάθε χώρας που κι αυτές είχαν σχέση με την «τέχνη». Η κάθε χώρα είχε αναλάβει μια διαφορετική πτυχή της τέχνης. Η δική μας ομάδα παρουσίασε την εργασία της για την έντεχνη μουσική, αφού αναφέρθηκε πρώτα σε όλα τα είδη της ελληνικής μουσικής (ρεμπέτικα, λαϊκά, δημοτικά τραγούδια κ.α.) και προβλήθηκε βιντεοσκοπημένο το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη «ο κόσμος που αλλάζει» σε ερμηνεία, ενορχήστρωση και εκτέλεση συμμαθητών μας. Ακολούθησε ένα βίντεο με θέμα την πόλη μας, τα Τρίκαλα, το οποίο ερασιτεχνικά έφτιαξε ένα μέλος της ομάδας μας, που όμως δεν ήταν μαζί μας. Στη συνέχεια συγκεντρωθήκαμε όλοι σε μια αίθουσα, όπου πραγματοποιήθηκε το «fashion show», σχετικά με τις παραδοσιακές φορεσιές της κάθε χώρας. Εμείς, κάναμε την παρουσίασή μας κάπως διαφορετική, αναπαριστώντας πολλές παρελθοντικές περιόδους της Ελλάδας, μέσα από ένα σύντομο θεατρικό, δείχνοντας έτσι όχι μόνο τις παραδοσιακές φορεσιές, αλλά και την ζωή του Έλληνα ανά περίοδο. Η ημέρα έκλεισε με ομαδικές φωτογραφίσεις και χειροκροτήματα.
(Ειρήνη Ορέστη)6-2-2018
Ξεκινήσαμε την 3η μέρα μας πηγαίνοντας ξανά στο σχολείο. Εκεί αφού περιμέναμε να συγκεντρωθούμε όλοι κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο ατόμων τρίτης ηλικίας που βρίσκεται κοντά στο σχολείο. Στόχος της επίσκεψης αυτής ήταν να γνωρίσουμε την τέχνη των παλαιότερων και να έρθουμε κοντά με άτομα της τρίτης ηλικίας. Η προσέγγιση αυτή κρίθηκε αναγκαία σε μια εποχή όπου το χάσμα των γενεών διαρκώς διευρύνεται και οι ηλικιωμένοι απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό από τη ζωή των νέων ανθρώπων. Οι ηλικιωμένοι ήταν ήδη καθισμένοι στα τραπέζια με τις χειροτεχνίες και μας περίμεναν. Αφού πήραμε κάποιες οδηγίες από τους οργανωτές ήμασταν ελεύθεροι να παρακολουθούμε τις δραστηριότητες που μας είχαν ετοιμάσει και να γνωρίσουμε τους ηλικιωμένους. Στον χώρο υπήρχαν τέσσερα τραπέζια στα δυο από τα οποία είχαμε την δυνατότητα να μάθουμε να πλέκουμε με την βοήθεια των ατόμων τρίτης ηλικίας και κάποιες βοηθούς του κέντρου φροντίδας. Στα άλλα δυο, είχαμε την δυνατότητα κατασκευής χειροτεχνιών.
Ήταν τέλεια! Αν και δεν υπήρχε εύκολη επικοινωνία μεταξύ μας λόγω της διαφοράς γλώσσας, καταφέραμε να συνεργαστούμε πολύ με αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Είχε φτάσει, όμως, η στιγμή να τους αποχαιρετήσουμε και αφού βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες όλοι μαζί, επιστρέψαμε στο σχολείο. Έπειτα από ένα μικρό διάλειμμα, μαζευτήκαμε όλες οι ομάδες από τις χώρες που συμμετέχουν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα Erasmus+ και συζητήσαμε για το πώς θα ήταν το ιδανικό σύγχρονο σχολείο. Τη συζήτηση διηύθυνε η κυρία Μόνικα, μια από τις υπεύθυνες καθηγήτριες από την Πολωνία. Εμείς οι μαθητές έπρεπε να απαντήσουμε σε κάποιες ερωτήσεις, να ακούσουμε τις διαφορετικές απόψεις των άλλων ομάδων και να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα. Κατά την άποψή μου η συζήτηση κύλησε πολύ ομαλά και ευχάριστα, καθώς όχι μόνο υπήρξε κατανόηση και ανταλλαγή απόψεων αλλά μπορέσαμε να καταλήξουμε σε ουσιαστικά συμπεράσματα για ένα σύγχρονο σχολείο. Παράλληλα όμως δεν πρέπει να παραλειφθεί πως στο τέλος της συζήτησης αυτής είχε οργανωθεί ένα ‘surprise party’ για ένα από τα μέλη της ομάδας μας, τον Μάκη, ο οποίος είχε γενέθλια. Η έκπληξη πέτυχε και όλες οι ομάδες τραγούδησαν καθεμία στην γλώσσα της χώρας της (Σουηδία, Πολωνία, Σλοβενία, Ελλάδα) το τραγούδι των γενεθλίων. Στην συνέχεια διεξήχθηκαν μαθήματα με μεθοδολογικές συμβουλές για την ενθάρρυνση της γλωσσικής έκφρασης και συμβουλές για την εκμάθηση καλλιτεχνικών μαθημάτων. Αφού σερβιρίστηκε το μεσημεριανό συνεχίσαμε με μαθήματα για την εμβάθυνση στην πολιτιστική γνώση. Το πρόγραμμα της ημέρας έκλεισε με μια επίσκεψη στο παγοδρόμιο με πολύ γέλιο και χαρά.
(Κωνσταντίνα Ζαμπούρα)7-2-18
Μετά από τέσσερις υπέροχες μέρες στην όμορφη Πολωνία και ενώ όλη η ομάδα πλέον είχε δημιουργήσει στενές σχέσεις με τα υπόλοιπα παιδιά, ξεκινήσαμε για την πρώτη σχολική επίσκεψη στο Torun. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την παρακολούθηση της θεατρικής παράστασης «Kvzyzacy», (Τεύτονες ιππότες), η οποία αν και προοριζόταν για κοινό που γνώριζε πολωνικά, ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα καθώς απαιτούσε την αδιάλειπτη προσοχή μας. Μετά το πέρας του έργου, ακολούθησε ένα σύντομο διάλειμμα για φαγητό σε μια κοντινή πιτσαρία, προτού επιστρέψουμε στο θέατρο για την πραγματοποίηση δραστηριοτήτων-εργαστηρίων σχετικά με την τέχνη του δράματος. Αυτά λοιπόν τα εργαστήρια θεάτρου όχι μόνο έφεραν τους συμμετέχοντες πιο κοντά, αλλά προβλημάτισαν και πολλούς μαθητές σχετικά με μια επαγγελματική σταδιοδρομία στον τομέα αυτό. Στη συνέχεια, με τη λήξη του σχολικού ωραρίου ακολουθήσαμε τους Πολωνούς φίλους μας, οι οποίοι έδωσαν σε όλους μας τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τις παραδοσιακές γεύσεις και τα έθιμα της χώρας τους.
(Μάκης Καραδήμας)8-2-2018
Η τελευταία μέρα ήταν ιδιαίτερη. Συναντηθήκαμε με τις αρχές της πόλης και ανταλλάξαμε δώρα. Στη συνέχεια η κάθε ομάδα ετοίμασε ένα τραπέζι που είχε επάνω τη σημαία της με σκοπό να δεξιωθεί τις άλλες ομάδες. Το τραπέζι πλούτισαν προϊόντα από τη χώρα προέλευσης της κάθε αποστολής. Ακολούθησε αποχαιρετιστήρια εκδήλωση ανοιχτή στο κοινό στην οποία η κάθε ομάδα παρουσίασε πάλι κάτι από τη χώρα της. Εμείς, επειδή ήταν η παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής γλώσσας, είπαμε δύο λόγια για την γλώσσα μας: [Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής γλώσσας. Μιας γλώσσας που γράφεται εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια και μιλιέται πολύ περισσότερο χωρίς διακοπή. Είναι η γλώσσα του Ομήρου, του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του Διονυσίου Σολωμού (τον οποίο τιμούμε ιδιαίτερα σήμερα), του Παπαδιαμάντη, του Σεφέρη και του Ελύτη. Είναι η δική μας γλώσσα. Και επειδή είναι πολύ ποιητική, νομίζουμε ότι αν και δεν καταλαβαίνετε το νόημα, αξίζει να τραγουδήσετε σε αυτή μαζί μας το ρεφραίν του τραγουδιού.] Αφού τραγουδήσαμε μαζί με τους ξένους φίλους μας στα Ελληνικά, κατόπιν χορέψαμε συρτάκι. Μετά είδαμε και απολαύσαμε μια παραδοσιακή χορογραφία και ένα τοπικό τραγούδι της Πολωνίας ως συμμετοχής της οικοδέσποινας χώρας στην αποχαιρετιστήρια γιορτή που ακολούθησε. Και ήρθε η συγκινητική ώρα του αποχαιρετισμού. Έπρεπε πια να αποκαλύψουμε την θλίψη του αποχαιρετισμού μας που φροντίζαμε να κρύβουμε πολύ καλά όλη την ημέρα από τους νέους μας φίλους και να ξεκινήσουμε το δρόμο της επιστροφής. Οι φίλοι από τις άλλες ομάδες μας συνόδευσαν με συγκίνηση μέχρι το λεωφορείο. Τα μάτια όλων ήταν δακρυσμένα.
Ήταν ένα ταξίδι με πολλές εικόνες, φιλίες, εμπειρίες πρωτόγνωρες, πολλές αγκαλιές και πολλά δάκρυα στο τέλος. Πόσο υπέροχος είναι ο δρόμος της φιλίας, της επαφής με συνομηλίκους που ζουν το σήμερα με έναν διαφορετικό ρυθμό, μέσα σε μια διαφορετική ρουτίνα στην οικογένεια, στο σχολείο, στις κοινωνικές τους επαφές…
Έτσι, ξημερώματα Σάββατου πλέον, φτάσαμε στα Τρίκαλα κατάκοποι αλλά πλήρεις! Κατά την γνώμη όλων των συμμετεχόντων, το ταξίδι αυτό μας άλλαξε ριζικά διότι μέσα από αυτό μάθαμε να παρατηρούμε τα πράγματα με μία άλλη οπτική γωνία με την βοήθεια της τέχνης και των Ευρωπαίων φίλων. Εν κατακλείδι, δεν θα έπρεπε να λησμονήσουμε τις νέες φιλίες που δημιουργήσαμε καθώς επίσης και την στενότερη επαφή που είχαμε με τους συμμαθητές και τους καθηγητές μας που αποτέλεσαν τους συνταξιδιώτες μας. Τους ευχαριστούμε θερμά όλους και συμφωνούμε ότι η επίσκεψη στην Πολωνία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μας.
(Γεωργία Κοτούμπα - Σωτηρία Μάνου)Παιδαγωγική ομάδα
Μαθητές
- Ζαμπούρα Κωνσταντίνα
- Καραδήμας Θωμάς
- Κοτούμπα Γεωργία
- Μάνου Σωτηρία
- Μπέσιος Παναγιώτης
- Ορέστη Ειρήνη
Καθηγητές
- Βαναργιώτης Αλέξανδρος
- Μέλλιου Βάια
- Σαμαρά Μαρία
- Φέρνες-Ρουσιαμάνη Κριστίν
No comments:
Post a Comment